Zo het zit erop, nog een weekje mijn jongste naar de lagere school (école primaire) brengen en de vakantie gaat beginnen. Daarna gaat ze met de schoolbus naar de middelbare school (Collège).
Als eindafsluiting van het schooljaar organiseert voor zover ik weet elke school een Kermesse. Ik dacht de eerste keer dat het een heuse 'kermIs' was maar schijn bedriegt.
De kermesse bij ons op school (andere scholen zullen het wellicht anders doen) bestaat uiteraard uit een vast ritueel. Om half 3 beginnen (lees tussen de regels door dat je rustig om half 4 kunt komen omdat het toch nog niet begonnen is)
Het eerste uur bestaat dus uit wachten ! En waarop eigenlijk? De oud franse spelletjes staan al opgesteld, tafeltje en stoeltjes ernaast, wachtend op ons ouders die zijn ingedeeld om de middag mee te helpen. Aan ons ligt het wachten dus niet..
De organisatie is ook al aanwezig want de tenten staan er al en zijn ingericht als kantine en administratief kantoor om de officiële uitslag te kunnen meedelen.
Echter om half 3 zit de organisatie nog 'na te zitten' van het middageten wat natuurlijk ook niet op tijd was begonnen. Afin, geen probleem we wachten.
Als dan eindelijk de tickets zijn verkocht mogen de kinderen een rondje langs de spelletjes doen om de hoogst haalbare score proberen te halen. Ik zeg met opzet de hoogst haalbare, ik werd namelijk ingedeeld bij ‘puntenschieten’ wat inhield dat de kids met een voetbal door gaten moesten schieten en zo punten konden halen. Echter de gaten waren praktisch even groot als de bal; wat het een en ander toch compliceerde.
Maar weet zo’n peuter veel !
En als de volwassenen erna ook mededen en klaagden, verzon je gewoon dat het een ander wel gelukt was. Lullen als brugman he ! En blijven lachen dat helpt ook altijd bij zo’n manlijke voetbalmacho.
En daarna beginnen de ‘DANSJES’ in verschillende groepsamenstellingen worden eerst dansjes ingestudeerd op school. Die worden dan getoond aan ouders, grootouders, buren, familie en iedereen die rondloopt of aan de bar hangt.
Hier heeft de dans ook nog eens een Bretonse tint omdat we op de grens wonen. Iedere dans ziet er voor mij redelijk hetzelfde uit maar blijkbaar is dat niet voor de echte kenner het geval want elke Franse ouder staat het optreden te filmen. Heus waar he ! Ik begrijp niet wat die ouders doen met hun archief aan schooldansjes die toch praktisch hetzelfde zijn. Wordt het nadien geëvalueerd thuis? Naast die van vorig jaar gelegd?
Ik voelde me een relatief "waardeloze moeder" dat ik niet het belang hiervan kon inzien.
Wel weet ik uit ervaring dat zelf zo’n huppelig Bretons dansje DOEN beter is dan er naar kijken. (Dan gaat de lachspier werken namelijk)
 |
| Een Bretonse dans is een serieuze aangelegenheid |
Kortom, trek de stoute schoenen aan en pak de pink van de buurman als u de kans krijgt en huppel lekker een Bretons dansje mee !
Als afsluiter van de dag is er de fameuze TOMBOLA, een prijstrekking van verkochte tickets met ingebrachte prijzen van ouders en gesponsorde prijzen door de organisatie. Helaas duurt het hier vaak tot 18.30 uur voor ze daar mee gaan starten zodat je pas tegen 20.00 uur uitgeput naar huis kan.
Al met al toch een hoogtepunt voor het lagere school kind.
