Bed farting is very dangerous....

Do  you fart in bed? If this story doesn’t make you cry for laughing so hard, let me know and I’ll pray for you.

This is a story about a couple who had been happily married for years.  The only friction in their marriage was the husband’s habit of farting loudly every morning when he awoke. The noise would wake his wife and the smell would make her eyes water and make her gasp for air. Every morning…..  She would plead with him to stop ripping them off because it was making her sick. He told her he couldn’t stop it and that it was perfectly natural. She told him to see a doctor, she was concerned that one day he would blow his guts out.  The years went by and he continued to rip them out. 

Then one Christmas morning, as she was preparing the turkey for dinner and he was upstairs sound asleep, she looked at the innards, neck, gizzard, liver and all the spare parts, and a malicious thought came to her. She took the bowl and went upstairs where her husband was sound asleep and gently pulling the bed covers back, She pulled back the elastic waistband of his underpants and emptied the bowl of turkey guts into his shorts…. 

Some time later she heard her husband waken with his usual trumpeting which was followed by a blood curdling scream and the sound of frantic footsteps as he ran into the bath room.  The wife could hardly control herself as she rolled on the floor laughing, tears in her eyes ! After years of torture she reckoned she had got him pretty back pretty good. 

About twenty minutes later, her husband came downstairs in his bloodstained underpants with a look of horror on his face. She bit her lip as she asked him what was the matter. He said, “honey you were right.” “All these years you warned me and I didn’t listen to you”.  “What do you mean?”asked his wife. “Well you always told me that one day I would end up farting my guts out, and today it finally happened. But by the grace of God, some Vaseline and two fingers, I think I got most of them back in” 

Dit verhaal kreeg ik van iemand en ik vond het zo geestig om het te delen met jullie via mn blog. Dus geen waarheidsgetrouw verhaal dit keer....

Franse groeten,

Monique

Dubbelganger of de broer van, of is het hem zelf?

Als je als boer aan je erf geplakt bent zoals mijn boer in het begin was zien de mensen uit het dorp je nauwelijks.  Ik ben meer van de feestjes en de partijtjes dan mijn boer dusssss  ga ik er alleen op uit. Een beetje zoals het onbestorven weduwe verhaal… Dan telkens die vragen hoe het met je man is… waarom hij er niet bij is.. tja eerlijk zeggen dat hij aan die feestjes geen plezier beleefde was ook wat lullig als je zelf van die kneuterigheid houdt. Dus maar gooien op het werk. Ok, het is ook druk bij ons en  ook hebben we geen werknemer …  maar voor de doorgewinterde feestfransoos is dit geen enkele reden om thuis te blijven. En hij kan daar ook maar moeilijk begrip voor opbrengen. 

Integreren is vooral ook: feestjes verplicht bezoeken….  U hoort mij niet klagen hoor, ik hou wel van kneuterige feestjes, alhoewel soms… vooral als voor het 3^e jaar een Gert en Hermien type op leeftijd de zaal toezingt bij het Valentijns bal…. Tenenkrommend….

Maar aan de andere kant zijn er ook erg leuke feestjes bij, waarbij vooral mensen ZELF veel doen.  Wordt er gezongen dan staat gewoon iemand spontaan op (ja echt spontaan, ik heb goed gekeken), neemt de microfoon ter hand en zingt toe, ik zeg niet dat het zuiver hoeft , want dat deed deze mevrouw ook niet, en de meneer erna ook  niet… maar de leut zat erin, iedereen zong mee. Nooit gezien in Nederland, ja alleen verplicht op een bruiloft…. Omdat iedereen kijkt.

Nu is mijn boer na een paar jaar op zijn erf er achter gekomen dat weggaan ook zijn voordelen kent. Je ziet nog eens wat !

Na de aanschaf van een trailer werden we gebeld om persoonlijk uitgenodigd te worden op het jaarlijkse feestje van de eigenaar. Ik informeerde door ervaring direct naar de tijd dat we verwacht werden en wat het voor een feestje was… om verassingen tegen te gaan he, dat je dubbel eet op die avond of juist helemaal niets krijgt…

Nu was het een feest met een paardenspektakel èn eten… Kijk dat zijn de twee ultieme ingrediënten he. Uiteraard een apéro vooraf met borrelbuffet en toen de komiek. Vreselijk gelachen om de act, echt zo hard zoals ik lang niet gelachen had. Daarna de opening van het buffet, keus uit schaap aan het spit, ham of kip met garnituur en…. Magnums Pomerol wijn en mooie Bordeaux .  Iedereen werd er blij van volgens mij want de sfeer werd losser en losser.

Maar nadat we gezellig aan tafel gegeten hadden gebeurde het weer….

Van achteruit de zaal kwam iemand in draf op mijn boer af ! Opgewonden pratend, lachend en hoopvol kijkend. Was het hem echt? Er moest weer even gezegd worden dat mijn boer toch wel erg lijkt op de nationale bondscoach van het Franse voetbalteam Laurent Leblanc !  Inmiddels hadden we dit al meegemaakt en waren beter voorbereid. “Tis mijn broer” zegt mijn boer in stuntelelig Frans… (wat ook helemaal niet opvalt haha)

Laurent LEBLANC

Mijn boer, uitgerekend degene die totaal niet geïnteresseerd is in voetbal lijkt sprekend op de bondscoach van het Franse team.  Het zorgt in elk geval voor hilariteit bij mensen met een drankje op (want die zien minder scherp he)

Ik heb voorgesteld aan boerlief om zijn oude trainingspak eens aan te trekken en dan bij FC Rennes te gaan scouten naar voetballers, kijken of ze daar ook nerveus worden van hem. Of zomaar wat bedenkelijk te gaan staan kijken langs de rand.. Of lintjes door te knippen voor geld… hoeft alleen een sikje nog te laten staan en hij is er !

 

Mijn boerlief

  

Franse voetbalgroeten,

Monique