Begroeten op zijn frans

Het heeft me een jaartje geduurd voor ik een verband heb gelegd in het begroetingsritueel in Frankrijk. (Normaal ben ik sneller van begrip...) 

Het was me tot nu toe erg onduidelijk, de één geef je een hand, de ander kust de ander 2 keer, weer een ander smakt gerust 4 keer. Ik als onbekende eend in het dorp werd aardig met rust gelaten in het ritueel op school. 

La bise 

Maar verder werd ik geheel opgenomen en werd met blijheid ontvangen met 4 kussen door jan en alleman. Ook kinderen worden geacht volslagen onbekende volwassenen te begroeten met 1 kusje. 

Klaarblijkelijk zomaar, of zat er wat achter? Een verband was niet te trekken en toen ik wat beter de mensen leerde kennen heb ik me maar eens gewaagd te vragen hoe het nu eigenlijk zat in Frankrijk.

En wat was het antwoord? Men deed maar wat ! Ze vonden het zelf ook wel vermakelijk. Toen ik uitlegde dat ik er een soort studie van had gemaakt om uit te vinden wat er van mij verwacht werd, werd ik opgenomen in de groep van kussers bij het schoolplein. 

Dat wil zeggen: iedere dag dat je iemand die je kent kus je hem/haar 2 of 4 keer al naar believen. Pff, knap vermoeiend om te onthouden wie je wel en wie je al niet hebt begroet. Vooral komisch als je bij het schoolplein staat toe te kijken. 

Maar voor Nederlanders lijkt het raar een onbekende gelijk 4 keer te kussen, maar in Frankrijk zijn ze wat warmer dan de Nederlanders blijkbaar. Zelfs als jullie op bezoek komen bij ons kun je dus zomaar gekust worden door een fransoos.... pas maar op. (er zijn ook lekkere fransen hier hoor ! haha)

Een tip: kom nooit erg laat op een druk bezet feestje, anders ben je nog wel even bezig als je aankomt.... Handig is dan ook om gelijk aan te geven dat jij iemand bent die er 2 doet en dan lachend zegt; "dan gaat het wel zo snel"

Groetjes, Monique

Oja, heel belangrijk; Het heet een BISE en niet een BAISER (heeft een heeeeel andere lading)   

Achteraf ben ik nog dommer; natuurlijk had ik veeeeel eerder kunnen weten hoe het gaat: alles vindt je namelijk op YouTube: 

Engelse uitleg over de Bise in Frankrijk

Animatie Video over de 'bises'

(Blijkbaar hebben ook de fransen er ooit een studie van gemaakt want op deze kaart zie je hoe het verdeeld is binnen La France: http://combiendebises.free.fr/ )

Rijbewijs omwisselen fluitje van een cent??

Waar een internet-forum al niet goed voor is.

Het topic over het omwisselen van het rijbewijs bijvoorbeeld, interessant niet waar? Toch ook maar eens kijken in het rijbewijs van manlief, dat levert me gelijk bijna een rolberoerte op als blijkt dat de houdbaarheidsdatum bijna genaderd is.

Nog een week geldig ! Normaal schiet ik daarvan niet in de stress, maar we zijn nu in La France ! Waar alles, maar dan ook bijna alles langzaam gaat als het snel moet gaan. Ai, ai. 

Dus maar weer het topic goed doorlezen waar bij de diverse tips en trucs  ervaringen staan vermeld. Een van de opmerkingen was dat het in alle departementen toch weer anders ging… praktisch. En zelfs binnen een departement bleken er al lokale verschillen, overigens waren er weinig hoopvolle reacties.

Dan zelf maar eens zoeken op de site van de prefectuur van ons departement de Loire Atlantique. Daar werd ernstig geadviseerd om vooral tijdig (lees minimaal 2 maanden van te voren) te denken aan het aanvragen van een rijbewijs. 

Moed houden Monique, moed houden. Gooi  je charme in de strijd.

Voor je E toevoeging komt er ook (natuurlijk, waarom makkelijk doen) een keuring bij kijken door speciaal door de prefectuur aangemerkte keuringsartsen. Bijna, ja bijna zakt me de moed al in de schoenen om het binnen een week klaar te krijgen.  Na me bijeengeraapt te hebben, de telefoon gepakt en de betreffende  dichtstbijzijnde arts gebeld. “Nee mevrouw, hij is deze week op vakantie, afspraak kan pas volgende week” Ook fijn…

Volgende arts had haar vakantie gelukkig al achter de rug en gelijk de andere dag konden we langskomen voor de keuring. IJzer smeden als het heet is !

De dokter was een dame zonder gevoel voor humor, dus dat liet zich zwaar aanzien. Maar haar vak verstond ze gelukkig uitstekend want het keuringsprotocol  werd volledig doorgenomen. Bloes en schoenen uit en na het gebruikelijke long- en hart luisteren en de bloeddrukmeting begon de ‘echte’ test.

Tegen de muur staan en ogen dicht (visualiserend waar de dokter zich toen bevond) en dan lopend met de ogen dicht naar haar toe in een kaarsrechte lijn. Afin dat was wellicht nog voor het evenwicht nuttig.

Toen moest hij daar blijven staan aan de andere kant en de dokter ging in de tegenoverliggende hoek staan en fluisterde zacht; “quatrevingtdix”….. de bedoeling was dat manlief het na vertelde. Maar Rutger en franse cijfers gaan na 3 jaar nog steeds niet samen… en ook is hij wat doof aan datzelfde oor… kortom ze fluisterde nog eens wat harder en toen nog wat harder, en ja hij hoorde het ! Voor mij stond vast dat hij zo doof was als wat, maar de dokter vond het goed!

Toen de oogtest; wat ook al soepeltjes ging. Rutger ziet met bril veeeeeeel beter dan zonder, maar het moest zonder bril want op de oude rijbewijsfoto stond hij ook zonder bril (10 jaar oud). Wat een heerlijke franse logica.

De eerste regels konden wel abracadabra zijn want hij zag niets. En opeens op de derde regel deed hij weer mee. Ogen: prima in orde, hoefde zelfs niet persé een bril op tijdens het rijden!. Motto; mag wel , hoeft niet. Mijn hemel, ik stap niet bij hem in zonder bril, maar de dokter had er geen enkele moeite mee. 

De kniereflextest ging ook al mis, manlief mist die reflex (net als wel meer trouwens, maar dat terzijde) en waarom hij op zijn knieën op een stoel moest plaatsnemen terwijl ze over de hakken tikt, ook geen idee van.  Eindoordeel: goedgekeurd ! Kijk dat moesten we hebben, een stempel op het papiertje waarmee hij mag rijden.

Ook zorgt ze er persoonlijk voor dat alle formulieren worden doorgegeven aan de prefectuur zodat over niet al te lange tijd (niet nader gespecificeerd…) hij zijn roze franse papiertje in de bus krijgt.

Dus binnen een week een nieuw rijbewijs nodig? Makkie, kan wel binnen 2 dagen bij ons ! We nemen daarom maar de paar blauwe plekken op de knieën  voor lief omdat de reflextest niet lukte.

Moraal: humorloze dokters kunnen goed testen afnemen en rijbewijzen omruilen

PS: Uiteraard is er een PS: er werd nog 2 keer gebeld van de prefectuur

De eerste keer of we even van de afgelopen 6 !! Maanden een officiële factuur van bv een stroommaatschappij wilden laten kopieren, en de 2e keer om het rijbewijs in te leveren zodat de nieuwe franse exemplaar kon worden verstuurd. (waarom niet gewoon omruilen he? te makkelijk denk ik)

CANARD AUX COGNAC

Uiteraard wil ik niemand een goed recept onthouden.. deze heb ik eerlijk 'ingepikt'

CANARD AUX COGNAC

Benodigdheden:

Eend van ca. 5 kg.
2 flessen Cognac
500gr. spek, in dunne reepjes
1 fles olijfolie
peper
zout

Bereiding:

De eend larderen en de binnenkant inwrijven met peper en zout.
Een longdrinkglas voor de helft vullen met cognac. 
De oven 10 min. Voorverwarmen op 180 graden (stand 6-7).
Vuurvaste schotel invetten met een beetje olijfolie, en inwrijven met knoflook
Glas cognac leegdrinken gedurende het voorverwarmen van de oven.
De eend op de vuurvaste schotel leggen en een tweede glas cognac inschenken.

Het tweede glas leegdrinken en de eend in de oven zetten.
Na 20 minuten de oven op 200 graden zetten en 2 glazen met cognac vullen.
Beide glazen opdlinken en de scherven van het eerste glaz oplapen.
Nog een half glaz insgenken en opdlinken.
Na een hajf uuj de hoven opedoen om deend te sjekke.
Blandwondesjav in de batkaamer gaan naale en op de bovekant van de linkehand doenn.
Deh hove een sgop geve.

Twee glave cojak insjenke en de middeste glav leegdjinke.
Blandwondesjav fan eend afsrape.
De nove opdoen naadatte eeste glav leeggis en de sjotel pakke.
Blantwondesalf op de binnekant van de regtehand doenn en deend oprape.
Deend noggis oprape en met de handoek de bwantwondesalf van deend vege.
De hande onfette met kejak en de tupe me sjalf weerr oprape.
Tkapotte glazzepvege enn deent terug in de hove doen.
Deentuitsgelde en hardur duuwe.

De tweeeede flez opedoen en wee ofereinsette.
Opstaan fan de floer en de zpekreepjus onder de kaast veege.
Noggis ploblere opsstaan 
Togmaa blijve sitte
Ui vless dlinke wandte glave sjin kabot.
Denoven afsette, dooe sluite en omfalle.

Bon appetit,

Monique

Met dank aan het Frankrijkforum !

De ‘gelukkige’ franse huisvrouw

Hoe gelukkig kun je zijn? Iedereen heeft meerdere rollen in zijn of haar leven, als moeder, vrouw, collega, huisvrouw etc. Niet in elke rol kun je altijd even gelukkig zijn, toch? 

Maar dan de franse vrouw; ze is vaak superdruk; heeft kinderen een volledige baan of deeltijd maar dan met ploegenuren (ook fijn) en heeft volgens de statistieken vaak een minnaar. (Althans dat hebben de franse mannen, maar ja, die hebben dan een vriendin die wel niet altijd vrijgezel zal zijn.... toch?)

Kortom een druk leventje. En dan komen ze thuis van alle 'werkzaamheden' en dan.... eten koken.

In Nl haal je een zakje kant en klaar gesneden broccolietjes uit het versschap en hopsa in de pan. Lekker makkelijk, maar dan kennen ze hier nog niet zo op de versafdeling. Dus alles zelf snijden. Is niet zo erg. De kinderen willen natuurlijk soms frites erbij (want patat betekent aardappelen en dat was niet de bedoeling) en daar begint het feest weer. Eerst aardappelen zoeken die lang genoeg zijn, snijden en 2 x bakken in het vet. Ja je leest het goed, ze maken de friet zelf! Want anders is het lang zo lekker toch niet, en ze zijn het zo gewend.

Bij de friet hoort mayonaise, en je raadt het al, zelfgemaakt. Pfff en in Nl maar klagen he.... RUILEN?

Het heeft ook zo zijn charme en de smaak is er echt op vooruitgegaan, maar het kost zoveeeeel tijd !



Maar tja, we leven in La France, geen stress dus. Volop tijd voor het goede leven.

Groetjes uit het gastronomische huisvrouwen paradijs. 

Boerinneke in Frankrijk

Ps deze bitterkoekjes heb ik zelf moeten maken voor de pudding, want die kennen ze hier nog niet.

Parkeerleed?

Parkeermeters, wat een ellende.  Of ze staan altijd te ver bij je auto vandaan, of ze zijn kapot… Het ergste is een combinatie van die twee uiteraard.

In mijn oude woonplaats in Nederland vindt de gemeente het waarschijnlijk zeer de moeite waard om deze plaats te bezoeken, wat zich weer uitdrukt in een hoog parkeertarief. Wat een hoogmoed !

Gewend aan deze praktijken keken we dan ook niet raar op van de parkeermeters in Châteaubriant.  Onze eerste afspraak daar was toevallig op een maandag en dan bleek het vrij parkeren te zijn. Hoera, t’is net als trouwen op maandag in Nederland, helemaal gratis (althans in sommige gemeentes).

Bij de volgende afspraak bleek het helaas niet mogelijk te zijn om op maandag te komen (ons blijft zunig he..) dus moest er betaald geparkeerd  worden. De inschatting was dat we een half uurtje nodig zouden hebben en het klein geld werd verzameld. 

Op de automaat stond echter een grappige mededeling; het eerste uur was gratis ! Kijk daar word ik dan weer helemaal vrolijk van. Maar hoe geef je dat dan aan, dat je een uurtje wil profiteren van hun gastvrijheid?

Na goede bestudering werd het duidelijk; wel een kaartje printen, niet betalen, achter de vooruit leggen en klaar.

Ik denk zelf dat er nog wel wat besparingen mogelijk zijn in Châteaubriant….. want waarom een apparaat een 'gratis' kaartje laten printen? 

Parkeerkaarten bestaan immers ook. Tja, c’est la règle ici. Oftewel het is nu eenmaal hier de regel om het zo te doen…

Zelfs de parkeergarages in grote steden zijn nog goedkoper dan een simpele parkeerplaats in die gemeenteplaats in Nederland, en dan praten we maar niet over de culturele uitstraling die dat hoge Nederlandse tarief rechtvaardigt, want  zo mooi is Hoogeveen of Hardenberg nu ook weer niet.

Leuk is ook de parkeergarages van Da Vinci. Hier kun je met je tolbadge van de autoweg afrekenen. Een simpele 'biep' geeft aan dat er geregistreerd staat hoe lang je bent geweest. Je krijgt nog een ticket mee met het bedrag erop wat wordt afgeschreven van je rekening. Wat een service.

Kortom, in La France innen ze vast belastinggeld weer op heel andere geniepige manieren, maar shoppen blijft zo wel leuker.

Franse groetjes,

Monique