Middeleeuwse fysiotherapie?

Fysiotherapie heet hier Kiné... das alvast een verschilletje, de behandelmethodes zijn overigens redelijk gelijk aan die in Nederland. 

Echter... de gespreksonderwerpen komen veelal terug op het favoriete onderwerp; lekker eten. Dus wanneer je naar de fysio gaat, wees dan niet verbaasd als je terugkomt met recepten, adresjes om lekker uit eten te gaan en een dosis wijsheid over wat een fransoos normaal vindt qua eten. 

Vooral dat laatste is interessant, want waar wij in Nederland nogal moeilijk over doen; eenden- en ganzenlever bijvoorbeeld en het eten van orgaanvlees, kunnen ze er hier geen genoeg van krijgen. Brrrr, de schappen van de slagerij afdeling zien er gewoon eng van uit. 

Onherkenbaar maakt het
dat je je wat minder
schuldig voelt
(want het is lekker)

Hoewel.... ik moet toegeven dat ik de heerlijkste, malse spiezen op de barbecue heb gegeten. Het bleek runderhart te zijn. En uit principe koop ik geen ganzenlever, maar ja, als zo'n borrelhapje toch voorbijkomt.. is het toch wel erg lekker. 

Hypocrisie is dus mij ook geheel niet vreemd.

Maar jee, ik dwaal enorm af van de fysio. De allerlaatste behandeling voor mijn schouderpees, mocht ik in de zaal oefeningen doen. Ik had dat in mijn oude dorp in Nederland ook eens mogen doen en dat was best leuk.
De fysio zei nog, welkom in de martelkamer.. en tjee.. wat een glimmend chroom zeg. Alles glom en blonk en zag er hemelschrijend ouderwetsig uit.

De grootste grap kwam nog. Ik mocht plaatsnemen op een bankje om gewichtsoefeningen te doen, je weet wel, op en neer bewegen van je arm met gewichtjes. Echter hier hadden ze een kooi constructie gemaakt zodat voor elke client de katrollen opgehangen konden worden aan de kooi boven je hoofd. Aan een haakje, weer een zakje zand en zo kon je gemakkelijk overal wat ophangen.... lijkt wel de middeleeuwse sportschool. 

Deze zaal was
 eigenlijk al een stuk moderner
dan de mijne...

Ik kon er niets aan doen, ik kreeg een spontane lachbui in mijn eentje in die zaal. Ik zag mezelf er zitten en wilde dat jullie het konden zien en met me meelachten.

Volgende keer eens opzoek naar een modernere praktijk wellicht. Maar feit blijft, in Frankrijk verander je pas iets als het kapot is en niet omdat iets nieuws mooier is. Ook iets voor te zeggen natuurlijk.

Groetjes van een inmiddels beter verklaarde Monique