Alles weten maakt niet gelukkig…

Iedereen die mij maar een pietsje kent, weet dat ik nogal nieuwsgierig ben aangelegd. Niet te erg hoor, maar toch, ik wil graag overal alles van weten. Tot vanmorgen.

Al anderhalve week loop ik met een zeurende kiespijn. Begint onschuldig ietwat te jengelen, maar toch maar een afspraak gemaakt toen het er serieus uit begon te zien. 

Ondanks een van pijn vertrokken gezicht aan de balie, deelt de assistente me doodleuk mee dat over een week wel een plekje vrij is. Een WEEK !! aiaiai. 

Afin ik ben de grootste pieperd niet dus zal het wel loslopen, dan maar over op de ‘doliprane’ zoals ze hier de paracetamol noemen.

Tot het weekend ging het wel (uiteraard) maar als je niet meer zonder vloeibaar voedsel  kunt eten en niet meer slaapt, ondanks de vele paracetamols, vergaat je het lachen wel. ( Overigens wel handig als afvalmiddel, gewoon een vette kiespijn en het vliegt eraf in die week)

Vanmorgen was het dus zover, mijn eerste ‘probleembezoek’ aan de tandarts in La France.  Nu ben ik normaal niet zo’n pieperd zoals eerder vermeld, echter de tandarts vormt hierop een uitzondering.  Per definitie passen hij en ik niet zo goed bij elkaar.  In Nederland heb ik zo’n 25 jaar dezelfde tandarts gehad. We zijn met elkaar opgegroeid zo’n beetje, hij net van de opleiding, zijn eerste praktijk, en ik, zijn allereerste patientje. Toen was ik nog 11 jaar oud en net rijp voor een beugel. Kortom we snapten elkaar.

Maar deze franse snoeshaan en ik moeten nog wat wennen aan elkaar. Normaal gesproken hou ik wel van licht sarcastische humor… maar niet als ik als bevende onbenul in die stoel zit. Ik vraag nog om een verdoving als er iets zou moeten worden behandeld, waarop hij antwoord dat dat ook wel nodig is omdat ik anders tegen het plafond op zou stuiteren van de pijn.. lekker geruststellend ook..  


Hij vertelt van alles wat er aan de hand is, in het Frans uiteraard met een mondkapje voor. Zo gek, ineens versta ik niet veel meer. Ten eerste de termen.. nooooooiiiiit van gehoord, moest eerst al thuis opzoeken wat een vulling ook al weer was.. een oja erlebnis, want natuurlijk heb je het ooit wel eens gelezen in zo’n ‘libelle-achtig’ blad. Maar eigenlijk wilde ik ook niets meer weten, ogen dicht en ondergaan die hap, des te eerder ben je erweer van af. 

Afin, na de behandeling brandt hij nog even de noodvulling dicht waarbij hij aangeeft dat het wel een beetje kan gaan roken in mijn mond. Tjee wat een lucht, en nu na enkele uren heb ik nog steeds die smaak in mijn mond rondhangen. Bleh. 

Geen ontkomen aan , een kroon is nodig.

Terug aan de balie om de afspraken te bevestigen, klets ik even na over de behandeling. Ben er blijkbaar niet helemaal bij door de ‘nerves’ vraagt de baliemevrouw of ik een ‘dame-blanche’ wil? Huh, ijs denk ik direct. Maar het bleek na herhaling van de vraag over de kleur van de kroon te gaan. Tja.. ook dat leer je niet op franse les.

Weer een ervaring rijker zullen we maar zeggen, en aan de relatie tussen mij en de tandarts wordt gewoon doorgebouwd ( helaas).


Groetjes van een boerin met kiespijn

Wat heb ik vandaag onder andere geleerd: 

Une molaire = een kies

Une premolaire = een valse kies

Deuxième premolaire= de 2^e valse kies

Une plomberie = een vulling

Une nerve =  een zenuw

Une couronne= een kroon

Un pansement= een noodvulling
Eenvoudige franse uitleg over het gebit