Boerin met lippenstift

Hoe werd ik boerin en nog wel in La France.  In ons geval zat de voorliefde voor Frankrijk er al vroeg in. Zo volgde ik de franse taal al op de middelbare school en vervolgde die opleiding erna, niet wetende dat ik ooit eens ECHT zou gaan emigreren, welnee, de taal was alleen al de moeite waard. Maar het kan raar lopen en ik ontmoette Rutger die graag zelfstandig wilde zijn en uit de agrarische hoek komt en zo ontstond het idee een boerderij in Frankrijk te kopen.

 En zo werd ik ineens een boerin (met lippenstift, dat dan weer wel). De boerderij werd een bedrijf met akkerbouw en pluimvee want dat is het ‘metier’ van Rutger, maar niet zo zeer de industriële pluimvee, want daar had hij de buik inmiddels behoorlijk van vol. Nee, het werd een ‘Label Rouge’ bedrijf waarbij de levensduur van de kip wordt verlengd tot minimaal 81 dagen. De Label Rouge kippen worden afhankelijk van de labels en het ras tussen de 81 en 110 dagen geslacht (dat wil zeggen tenminste 2 maal later dan een standaard kip). 


Voor wie meer wil weten: http://www.volaillelabelrouge.com/NL/012_volaille_LR.php

Bij de boerderij waren 2 huizen, de oude boerderijwoning en een redelijk moderne woning. Dit is voor veel emigranten een uitkomst ! Je knapt de oude woning op en maakt er een vakantiewoning van (oftewel gîte op zijn Frans). Zo kunnen vrienden, familie en andere gasten komen zonder dat ze in jouw huis vakantie vieren. Ja dat klinkt misschien ietwat negatief, maar ik schets de situatie: je vrienden en familie komen natuurlijk graag langs, dat is ook erg prettig. Maar ze komen over het algemeen in hun vrije periode, dus slapen ze meer uit, eten later, gaan weer later naar bed. 


Kortom t’is vakantie! Althans, het is HUN vakantie…. Jij moet je 3 slagen in het rond werken om de tijd die je doorbrengt met ze, weer te compenseren op je bedrijf. En als jij net klaar bent met je ochtendronde en zin hebt in een kop koffie staat de ontbijtboel nog op de tafel van de gasten die nog niet wakker zijn…

DUS is het wel zo relaxed en prettig dat iedereen zijn gang kan gaan. Want immers logees en verse vis blijven niet langer dan 3 dagen fris…

Onze integratie in ons dorp liep van een leien (streekeigen ook nog eens) dakje. Ik had het geluk dat ik schoolgaande kinderen meenam op emigratieavontuur en dat scheelt een hele hoop. Vooral lagere schoolkinderen zijn prachtig voor de integratie. Je haalt en brengt ze en ziet andere moeders aan het hek. In mijn geval kreeg ik vlot aanspraak en elke dag maakte ik wel een praatje. Veel later hoorde ik dat de moeders onderling hadden besproken om een roulatiesysteem in te zetten om een praatje met mij te maken… want ze stelden zich zo voor dat het toch wel een ‘ramp’ moest zijn om zonder familie en vrienden in een vreemd land en ook nog in een vreemde taal te moeten zijn neergestreken. Hoe attent van de franse medemens ! Ik was ze zeer dankbaar voor dit contact. Want hoe je het ook wendt of keert, je moet de kans krijgen en nemen om te integreren. Zo kon ik ook niet weigeren toen ik gevraagd werd om het plaatselijk feestcomité te versterken. En dat gaf me weer de gelegenheid om alle feestjes in de gemeente op te luisteren zonder verplicht Rutger mee op sleeptouw te nemen want die had daar geen zin in (en ik ben ook méér een feestbeest dan hij overigens, dus dat kwam goed uit)

Alleen met één ding heb ik totaal maar dan ook totaal geen rekening gehouden… mijn voornaam. Bezint eer ge begint !

Ik heet Monique, dus ik grapte dat het voorbestemd was bij mijn geboorte om naar Frankrijk te verhuizen. Echter mijn volledige naam luidt: Johanna Monique…. Ai, en Johanna komt vóór Monique, wat dus inhoudt dat elke officiële instantie je aan zal spreken met je eerste naam. Bij de dokter duurde het even voor bij mij het kwartje viel toen ze mijn naam opriep… ook dom…

Nu is Johanna in het Nederlands nu niet echt mijn lievelingsnaam geweest (beetje ouderwets), maar ‘au contraire’ in het Frans. Joannaaaa zoals ze het hier uitspreken is een zeer modieuze naam dit in tegenstelling tot Monique zoals veel bejaarde dames heten…. Als ik dat eerder geweten had… nu heet ik soms Monique dan weer Joannaaaaa, het wordt er niet minder ongemakkelijk door. 


Dus kies een goede roepnaam als je verhuist als je geen makkelijk uitspreekbare naam hebt zoals Rutger  (wordt Rogier) of Joke (dit wordt echt idioot in het Frans) (werd Joanna) 

Franse groeten,

(Johanna) Monique SEINEN


(Dit blog is eerder verschenen op de website van de Wereldomroep)