Eerst een beginnende ochtend vol puberstress omdat de kaartverkoop startte van One Direction in Parijs. Een stroomstoring, een vastlopende site en een lange wachtlijst overleefd hebbende, met de veelbelovende tickets in the pocket, hoopte ik op een verdiende relaxte middag. Nog gauw het befaamde 'boodschapje voor morgen' halen, bracht echter, geheel onverwacht, nieuwe stressmomenten met zich mee.
Het eerste moment was, dat op de hoek van de straat de auto mij toeschreeuwt om nu toch echt te tanken !!!!
Goh, ik had nog nooit deze in rood uitgevoerde tekst door mijn beeldscherm zien flashen.. Dit zaait direct wat meer paniek in mijn lijf omdat ik toch hoop de pomp te kunnen halen.
Het effect op mij is dat ik nog wat harder ga rijden met in mijn achterhoofd de verwachting dat, als ik zonder benzine kom, ik in elk geval langgggg kan uitvieren... ik weet het, ik weet het. Klinkt compleet stupide, maar rationeel kun je me dan ook al lang niet meer noemen.
Kortom met een aardig gangetje rij ik het pompstation binnen en ben dan best ingenomen met mezelf dat ik deze etappe in elk geval gehaald heb, niet wetende dat er een volgend stressmonster op de loer lag.
Er zijn nog meer auto's aan het tanken en net als ik de slang in mijn auto stop hoor ik ineens een zachte 'Miauw'. Huh, bij het pompstation is nooit eerder een kat gespot dus kijk ik verbaasd om me heen. Geen kat te bekennen en het gemiauw hoor ik ook niet meer. Ik werp nog wel even een blik achter in de kofferbak of een van onze katten toevallig niet meegelift was. Niks te bekennen, gelukkig.
Erna draai ik de parkeerplaats van de supermarkt op, stap uit, en hoor het weer.. vlakbij mijn auto een echte MIAUW, zacht maar ik voel me behoorlijk paranoia worden als ik niks zie. Op de knieën naast de auto.
"Het zit knielend op het natte asfalt in de stromende regen en het roept Poes Poes"
Je ziet mensen kijken... die spoort niet.. volgende wiel.. .Poes Poes... weer die wenkbrauwen..
Nu is er een echt inwendig stress dilemma in mij aan het opkomen.. ok ik ben NIET gek! Ok ik moet echt die paar boodschappen hebben (8 kilometer niet voor niets gekacheld immers) en de kat komt niet te voorschijn...
En wat als hij wel komt als ik binnen ben? Gekmakend moment.
Ik hol zo snel ik kan de super binnen, weer die talloze mensen, die 'zo wie zo' al een lange Nederlandse vrouw aangapen, achter me latend. Ik klos op mijn hakken rennend de winkel door, graai de boodschappen en ga, me verbijtend, in de rij staan. Oog houdend op de onderkant van mijn auto. Nog niks te zien.. zit hij er nog? Schiet toch op mensen !!
Eindelijk kom ik weer bij de auto, in de buurt nog geen kat te zien. Ik hoop en hoop en praat ogenschijnlijk tegen een auto.. ik zeg tegen de kat dat we naar huis gaan en dat hij vast moet houden. Ondertussen ben ik heel blij dat de Fransen geen Nederlands kunnen.
Nu rij ik rustiger, ook de rotondes rij ik veeeel rustiger.. en ik praat hardop tegen mijn kat, door de bodem van de auto heen...
Ik kijk in de achteruitkijkspiegel of ik hem niet verlies onderweg.
In gedachten rij ik rond met een verbrandende kat van de uitlaat. De 8 kilometer gaat nu verder zwijgend terwijl de heenweg zo luidzingend was geweest. Arm beest, als je er nog hangt tenminste...
Thuis zie ik direct de zwarte poes zitten, dìe is het dus niet denk ik, maar de andere twee kleintjes komen niet. O, nee.. ik heb er toch geen twee onder zitten alsjeblieft..
Dan komt de oude met de andere kleine aan. Ik zie welke mist.. de stoerdere natuurlijk, die ook wat afstandelijk is naar vreemden.
Ik roep nog eens hard en dan komt hij! Onder de auto uit op me af lopen. Hard. Ik pak hem op en bevoel en bekijk.. verwonderd ook, want hem lijkt alles goed. Hij drukt zich tegen me aan en kruipt omhoog, snoetje in mijn hals en bibbert, heel erg.
Och, wat kun je veel houden van zo'n dapper klein ding! En zo blijkt een boerinnetje wat vroeger niet van poezen of katten hield ineens katten troost te kunnen bieden.
Van boerin tot katten-trooster
PS: De kat heeft zichzelf vandaag door zijn wereldreis de naam Columbus gegeven
Wat een bijzonder mooi verhaal.....zo herkenbaar! Ook ik die totaal niet van katten/poezen houd, kom net van buiten om 1 poes en kitten eten te geven. Ben ook bang dat die kleine meegaat onder de bus, of hier de weg over gaat steken. Wel grappig als we hem/haar roepen Sticker dan komt hij/zij wel. De kids hebben de kitten en moederpoes eigen tam gemaakt.. Maar het was een bijzondere zaterdag dus....
BeantwoordenVerwijderenWeet je niet of je een poes of kat hebt? haha identiteitsloos door het leven dus maarrrr mèt naam ;-)
BeantwoordenVerwijderen