Soms kijk ik naar Blik op de Weg van de Avro. Daar worden meestal ‘doodbrave’ burgers achtervolgd door agenten die ze staande houden na een snelheidsovertreding of erger. Dan stapt de agent vriendelijk op de man (meestal zijn het mannen, gek eigenlijk) af en begint een praatje over de geconstateerde overtreding (want het zijn en blijven dienaars van de wet). Meestal verloopt het gesprek redelijk prettig, een enkele keer komt er een scheldkanonnade van de aangehouden partij. Ik verwacht dan altijd stevige taal terug van oom agent, maar nee, het blijft een rustig gesprek. (Goed getraind in mediation denk ik….)
Hoe anders gaat het in La France. Helaas hebben we inmiddels enkele ervaringen opgebouwd… ook niet iets om trots op te zijn hoor, maar we blijven mensen…
De eerste keer was gelijk in het eerste half jaar. Gauw wat agrarisch materiaal kopen in Châteaubriant, winkel in (niet te krijgen) winkel uit, hup naar de volgende. Ik keurig in de gordels, en je begrijpt het al: Rutger was het ‘vergeten’.
En rotondes zijn een Franse uitvinding, en wel hierom: Je kunt er perfect iemand mee aanhouden, geen ontsnappen aan. Dus al rijdend op de rotonde; FFIIIIIIIIIIIIEEEEEEEEEETTTTTTTTTT, oom agent blaast de fluit ! En gebaart resoluut naar de eerste afslag. Alwaar een 2e oom agent zich verdekt had opgesteld en uit het niets opduikt. Kortom: ziet er niet best uit. De agenten wel overigens; keurig hoge zwarte rijlaarzen (waarom is ons nog steeds een raadsel , maar ja een auto noemt men ook wel een stalen ros…) en perfect gesneden tenue. Het lijkt wel Haut Couture van Jean Paul Gaultier . Daar kan de Nederlandse agent met zijn flodderige boezeroen niet tegen op.
Maar het werkt !, en wel op je zenuwen ! En het dwingt ook respect af, ook al omdat ze er over het algemeen niet echt vriendelijk bij kijken. Later blijkt dit een goed getrainde gezichtsspier te zijn, die erna regelmatig uit de plooi valt, maar de toon wordt zo wel direct gezet !
De tweede keer dat we oom agent mochten begroetten in functie, was op onze laatste vakantie. Het begon al net na Nantes (en dat is al erg dichtbij dus) FILE ! FILE, FILE. Tjee, en we moeten nog een eind…. Kaart op schoot, want GPS geeft geen binnendoorweggetjes. En warempel er komt een handige binnendoorweg over niet al te lange tijd.
Dus toen het bord (ver weg nog wel) in beeld kwam, hing Rutger de auto even handig naar rechts, om goed te zien of dat de juiste afrit was. Gelijk terug natuurlijk want…. Er stond gendarme op de afrit. Uiteraard was het ons noooooooiiiiiiitttt de bedoeling geweest om de vluchtstrook te gebruiken om eerder uit de file te zijn ;) . Maar dat wilde oom agent graag even met ons bespreken want we werden er subiet uitgehaald.
Sjonge jonge, net 50 kilometer van huis en al extra oponthoud. Weer gezicht strak in de plooi, strak in het pak, rijlaarzen hoog opgetrokken… ai ai. Gelukkig autopapieren en verzekeringsbewijs in orde. Alleen weer een Nederlands rijbewijs getoond… ai ai dat wordt lastiger voor oom agent. Hij vertelde ons direct dat het eigenlijk 3 punten aftrek zou zijn… wij braaf knikken.
Toen streek hij blijkbaar over zijn goed gesteven overhemd en liet ons doorrijden, na de
fikse waarschuwing. Daar kwamen we weer eens goed onderuit. Ik ben benieuwd of de
auto’s voor en achter ons hetzelfde meemaakten..
Dat is dan wel weer mooi van de fransen.
De eerste keer had Rutger ook al mazzel, het was de week van de veiligheid en iedereen die een boete had gekregen kon zich presenteren met de bon op een lezing over veiligheid. Dan werd de bon met puntenaftrek vernietigd. Kijk dat is denken in oplossingen !
Of het echt werkt weet ik niet; achter Rutger zat die avond, te midden van alle hoge politiefunctionarissen een man met een enorme
alcoholwalm (en die was vast niet op de fiets)
Groetjes, Monique
Geen opmerkingen:
Een reactie posten