Back to basic... very basic
Ik vind het geweldig, terug naar de basis. Waarom elke keer iets nieuws verzinnen als het oude nog gewoon gezellig en leuk is. De fransen zijn er meester in, maar dan ook op alle terreinen.
Kastanjes werden en masse gezocht in de bossen. Iedere familie heeft of kent zijn eigen 'geheime' plek. Gelukkig hebben we een franse vriend die me uitnodigde om Châteignes te zoeken. Want dat zijn het eigenlijk, tamme kastanjes. En niet de wilden want die zijn niet te eten. Maar op potjes staat altijd Marrons (wilde kastanjes) want dat staat mooier: Marron glacés. Vraag me niet waarom, maar de fransman verzint het ter plekke.
Nadat de "kastanje zoektijd" weer is beëindigd, begint voor de doorgewinterde fransoos een nieuwe uitdaging: paddestoelen zoeken. God ik zou het niet aandurven om zo'n een of andere boleet te plukken, maar gezien de hoeveelheid auto's en mensen met van die koddige gevlochten manden, ben ik de enige. Zo ook mijn franse held. Ook hij ging plukken (illegaal weliswaar want het grootste bos (achter ons huis) verkoopt oogstvergunningen, en dat is lang zo leuk niet plukken hè, als het geld kost...)
Kortom de pluk ging beginnen en ik stond al in de startblokken, want ook dat heet inburgeren immers. Maar dit keer mocht ik niet mee... de plek was zeeeeeer geheim. God wat doen ze serieus over deze paddestoeltjes zeg. Afin, wel kreeg ik de belofte dat bij zijn overlijden ik van de notaris een route en plattegrondje zou krijgen van de plukplek !! Ha ha, dat dan weer wel.
Toen hij terug kwam met een tas vol cantharellen werd ik stil, ik vind die namelijk erg lekker. En in de supermarkt niet te betalen voor die hoeveelheid die hij bij zich had. Ik geloof dat ik zijn belofte maar op schrift ga vastleggen en hem ga smeken het niet moet vergeten om het voor zijn dood op te schrijven, mjam mjam.
Daarnaast vertelde de boswachter me, dat alle boleten die er te vinden waren eetbaar zouden moeten zijn. En dat er talloze specialisten in het dorp woonden om te zeggen wat ik in mijn mandje zou hebben.
Ook de apotheken zijn behulpzaam hierin. Maar zie je mij aankomen met mijn mandje? Ik als achterlijke gladiolerige hollandse die niet weet wat ze kan eten? Volgens mij ben ik dan ook de enige die de apotheek daarvoor gebruik.
Kastanjes werden en masse gezocht in de bossen. Iedere familie heeft of kent zijn eigen 'geheime' plek. Gelukkig hebben we een franse vriend die me uitnodigde om Châteignes te zoeken. Want dat zijn het eigenlijk, tamme kastanjes. En niet de wilden want die zijn niet te eten. Maar op potjes staat altijd Marrons (wilde kastanjes) want dat staat mooier: Marron glacés. Vraag me niet waarom, maar de fransman verzint het ter plekke.
Nadat de "kastanje zoektijd" weer is beëindigd, begint voor de doorgewinterde fransoos een nieuwe uitdaging: paddestoelen zoeken. God ik zou het niet aandurven om zo'n een of andere boleet te plukken, maar gezien de hoeveelheid auto's en mensen met van die koddige gevlochten manden, ben ik de enige. Zo ook mijn franse held. Ook hij ging plukken (illegaal weliswaar want het grootste bos (achter ons huis) verkoopt oogstvergunningen, en dat is lang zo leuk niet plukken hè, als het geld kost...)
Kortom de pluk ging beginnen en ik stond al in de startblokken, want ook dat heet inburgeren immers. Maar dit keer mocht ik niet mee... de plek was zeeeeeer geheim. God wat doen ze serieus over deze paddestoeltjes zeg. Afin, wel kreeg ik de belofte dat bij zijn overlijden ik van de notaris een route en plattegrondje zou krijgen van de plukplek !! Ha ha, dat dan weer wel.
Toen hij terug kwam met een tas vol cantharellen werd ik stil, ik vind die namelijk erg lekker. En in de supermarkt niet te betalen voor die hoeveelheid die hij bij zich had. Ik geloof dat ik zijn belofte maar op schrift ga vastleggen en hem ga smeken het niet moet vergeten om het voor zijn dood op te schrijven, mjam mjam.
Daarnaast vertelde de boswachter me, dat alle boleten die er te vinden waren eetbaar zouden moeten zijn. En dat er talloze specialisten in het dorp woonden om te zeggen wat ik in mijn mandje zou hebben.
Ook de apotheken zijn behulpzaam hierin. Maar zie je mij aankomen met mijn mandje? Ik als achterlijke gladiolerige hollandse die niet weet wat ze kan eten? Volgens mij ben ik dan ook de enige die de apotheek daarvoor gebruik.
Ook back to basic is de accordeon, ja mensen de accordeon, je weet misschien wel zo'n trekorgel. Bij elk feest is hij aanwezig, iemand speelt, een ander (maakt niet uit wie wat of hoelaat) staat op en gaat zingen (maakt zelfs niet uit hoe zuiver of vals) en geloof het of niet, iedereen haakt in en zingt luidkeels mee....
Waarom een band inhuren als het zo ook kan. Minstens net zo gezellig en stukken goedkoper.
Franse groet,
Monique
Waarom een band inhuren als het zo ook kan. Minstens net zo gezellig en stukken goedkoper.
Franse groet,
Monique
Geen opmerkingen:
Een reactie posten